19.08.1921r. – 09.XI.2002r.
ŚWIĘCENIA kapłańskie otrzymał 28 X 1945 roku z rąk Arcybiskup Mieczysława Reinysa
Ksiądz proboszcz Kazimieras VAIĆIONIS posługę
kapłańską pełnił w Podbrzeziu w latach 1978 – 1980
- 29 VI 1949 aresztowany
- skazany na 10 lat łagru Karagandzie
- 1950 ponownie sądzony i skazany na 25 lat obozu i
- 10 lat wygnania- Workuta, Inta, Irkuck – kopalnie węgla,
- kolejne więzienia w – Krestai, Vladimir(Włodzimierz).
- 1959 zwolniony bez prawa powrotu na Litwę
- przebywa na Łotwie bez możliwości posługi
- 1970 pozwolono wrócić na Litwę.
- 18 VI 1999 przeszedł na emeryturę, zamieszkał
POSŁUGA DUSZPASTERSKA W PARAFIACH:
- 1945 - Święciany(wikariusz)
- Koleśninki,
- Ejszyszki
- wileński kościół św. Apostołów Filipa i Jakuba
- 1948 - zarządzał niedokończoną budową Kościoła Najświętszego Serca Jezusowego.
- 1970- Święciany(wikariusz)
- 1972 - Pobrodzie i Pawiewiórka
- 1978 – 1980PODBRZEZIE i Korwie
- 6 V 1980 - 2 VIII 1990 - Turgiele i Kamionka(dziekan)
- 3 VIII 1990 - Ceikiniai, prowadzi też będąc na
emeryturze do czerwca 2002
- zmarł 09 XI 2002r. Mielagėnai, pochowany w Ceijkinia.
mirė 2002 11 09 Mielagėnuose,palaidotas Ceikiniuose
1.DRUKOWANE I INTERNETOWE ŹRÓDŁA przedstawiające
drogę kapłaństwai życia księdza Kazimierasa Vaićionisa:
A. Ks.Tadeusz Krahel,Martyrologia Duchowieństwa Archidiecezji Wileńskiej 1939-1945, wydanie II, 2020
(…),,administrator parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Wilnie. Aresztowany
w czercu 1949 r., skazany na 10 lat łagrów, wysłany do łagru w Karagandzie.
Po roku został przewieziony do więzienia w Wilnie i skazany na 25 lat łagrów. Skazanie odbył w łagrach w Workucie, Incie, w okolicach Irkucka. W więzieniu we Włodzimierzu zmniejszono mu wyrok na 10 lat i zwolniono bez prawa powrot na Litwę. Przebywał na ŁOTWIE i dopiero w 1969 powrócił do archidiecezji wileńskiej.(…) Odmawiano zameldowania albo nie dawano ,,sprawki”(pozwolenia) na pracę duszpasterską. Niektórzy mieli zakaz powrotu do swojej diecezji, jak np(…)czy
ks. Vaićionis, po wyjściu z łagrów przez wiele lat pracujący jako organista na
Łotwie.(…)”(str709, 721,722)
VAIČIONIS KAZIMIERAS
Gimė 1921 08 19 Vieversynėje Rokiškiorajone,mirė 2002 11 09 Mielagėnuose,palaidotas Ceikiniuose Kunigas, poetas, tremtinys Mokėsi Panemu
nėlio pradžios mokykloje, 1933–1941 m. Rokiškio J. Tumo-Vaižganto gimnazijoje.
1941 m. Panevėžyje įstojo į mokytojų kursus, tačiau jau po pusmečio 1941 m.
stojo į Kauno kunigų seminariją, 1942 m. reorganizavus seminariją, persikėlė į
Vilnių, 1945m. baigėVilniaus kunigų seminariją.
Nuo1945m.dirbo vikaru Švenčionyse, 1947 m. Kalesninkuose, vėliau Eišiškėse, Vilniaus šv. ApaštalųPilypo ir Jokūbobažnyčioje, 1948 m. administravo nebaigtą
statyti Vilniaus Švč. Jėzaus Širdies bažnyčią. Nuo 1948 m. kartu su keliais kitais kunigais organizavo„Aušros Vartų kolegiją“, pavertęją jaunimo dvasinio judėjimo centru. 1949 m. birželio 29 d. suimtas ir nuteistas 10 m. lagerio kalėjo Karagandoje, po metų grąžintas į Vilnių naujam tardymui dėl dalyvavimoreliginėje jaunimo organizacijoje “Aušros Vartų kolegija”,gavo 25 metus lagerio ir 10 metų tremties. Kalėjo Vorkutos, Intos, Irkutsko lageriuose, dirbo anglių kasyklose, kalintas Krestų, Vladimirokalėjimuose.Po 10 metų 1959 m. paleistas, apsigyveno Pskove, po pusės m.išvyko į Latviją, 11 metų gyveno Rezeknėje, Jekabpilyje, dirbo kūriku, plytų,
cukraus fabrikuose, statybose,vargonininkavo. 1970 m. leista grįžti į Lietuvą. Dirbo vikaru Švenčionyse, klebonu Pabradėje, Paberžėje, Turgeliuose,nuo 1990 m. Ceikiniuose, tik po 20 m. paskirtas į lietuvišką parapiją. 1999 m. birželio 18 d. tapo emeritu ir apsigyveno Mielagėnuose.Buvo Lietuvos liturginės komisijos narys,
Vilniaus vyskupijos kunigų Tarybos narys.
2000 m. apdovanotas LietuvosNepriklausomybės medaliu.
Buvo gabus literatūrai, muzikai, rašė eilėraščius. Jau gimnazijoje dalyvavoateitininkų, literatų būrelio veikloje,rašė prozą ir eilesį moksleivių šapirografuotus laikraštėlius. Būdamas lageriuose ant popieriaus skiaučių rašė ne
tik lietuvių tautos kančią „Jeremiadą“, bet ir „Žolynėlių kantatą“, poemas, savo
poetinį žodį puikiai pritaikė versdamas iš lotynų kalbos psalmes, „Giesmių giesmę“,
iš rusų k. A. Tolstojaus „Joną Damaskietį“, išmoko japonų kalbos.Gyvendamas Latvijoje, išmoko latviškai, išvertė latvių klasikų poezijos, vertė į latvių kalbą lietuviškas giesmes. Dirbdamas lenkiškai kalbančiose parapijose, vertė šiuolaikines lenkų giesmes į lietuvių kalbą. Parašytus tekstus padaugindavo, ir kuklias susegtas rankraštines knygeles dalydavo kitiems. Dalyvaudamas liturginės komisijos veikloje, padėjo redaguoti giesmyną, kuriame yra ir jo giesmių.
Kūryba, atsiminimai įtraukta į rinkinius: „Aukštaitiškas kalbėjimas į širdis“ (2001), „Eilėraščiai Marijai“(2000), „Naikintos, bet nenugalėtos kartos kelias“ (2006), „Tremtinio Lietuva“(1990) ir kt.
Giesmės įtrauktos į rinkinius: „Akmenėlio giesmės“ (1996),“Giedokime visi“(1993), „Gyvenimas -mirtis –amžinybė“ (2010), „Iš Tavo rankos, Dieve“ (1997), „Katalikų giesmynas“ (2009), „Kristaus Lietuva“ (1997), „Naujas liturginis giesmynas. Kristui tegieda visa Lietuva“ (2006), „Liturginis giesmynas“ (1993),„Liudykime Kristų, kuris mus išvadavo“ (1993), „Mūsų giesmės“ (2003), „Ryto maldoj“ (1993), „Skambėkite, giesmės“ (2009), „Tavo veido, Viešpatie, aš ieškau!“ (2014) ir kt.
2001 m. monsinjoro K. Vasiliausko skatinimu ir remiant Ignalinos savivaldybei, išleista poezijos knyga „Lietuvos Jeremiada”. Yra žinomos kelios rankraštinės giesmių knygelės „Šventasis Kazimieras“, „Piemenaujanti Karalaitė ir jos balandis“, „Piemenaujanti karalaitė –Regina“, „Metai su Jėzumi ir Marija“, „Penkios viduramžių sekvencijos“, „Psalmynas“, „Rekolekcijos kunigams“, „Gėlių kantata“, „Marytė Goretti“, verstinės poezijos knygelė „Klasikinės latvių poezijos gintarėliai“.
Paskelbė eilėraščiųperiodinėje spaudoje: „XXI amžius, „Gimtasis Rokiškis“,
„Mūsų Ignalina“, „Nauja vaga“ ir kt.
VAIČIONIS KAZIMIERAS
- tłumaczenie z GOOGLE tekstu powyższego-
Urodzony 1921 08 19 Vieversynė, rejon Rokiškis, zmarł 2002 11 09 Mielagėnai, pochowany w Ceikinia.
Ksiadz, poeta, wygnaniec. Rokiškis J. Tumas-Vaižgantas gymnasium. 1941
Na kursy nauczycielskie rozpoczął naukę w Poniewieżu, ale po pół roku w 1941 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Kownie w 1942 r. Po reorganizacji seminarium w 1945 r. Przeniósł się do Wilna. ukończył Wileńskie Seminarium
Księży, a od 1945 r. pracuje jako wikariusz w Święcianach. W Kolesninkach, później w Ejszyszkach, wileński kościół św. W kościele Apostołów Filipa i Jakuba, 1948. zarządzał niedokończoną budową wileńskiej ulicy Kościół
Serca Jezusowego.
Od 1948 roku wraz z kilkoma innymi kapłanami zorganizował Kolegium Ostrej Bramy, które stało się centrum młodzieżowego ruchu duchowego.
1949 29 czerwca aresztowany i skazany na 10 lat. Więzienie w Karagandzie, które rok później powróciło do Wilna na nowe przesłuchanie w związku z udzia-
łem w religijnej organizacji młodzieżowej „Gate College of Dawn”, otrzymało
25 lat obozu i 10 lat wygnania. Był więziony w obozach Workuta, Inta, Irkuck, pracował w kopalniach węgla, więziony w więzieniach Krestai, Vladimir(WŁODZIMIERZ).
Zwolniony, osiadł w Pskowie, pół roku później wyjechał na Łotwę, przez 11 lat mieszkał w Rezekne, Jekabpils, pracował jako twórca, w cegielni i cukrowniach,
przy budowie, grał na organach.
1970 pozwolono wrócić na Litwę.
Pracował jako wikariusz w Święcianach, proboszcz w Pabradė, PODBRZEZIE, Turgeliai do 1990 roku. W Ceikiniai dopiero po 20 m. powołany
do parafii litewskiej.
1999 18 czerwca został emerytowany i zamieszkał w Mielagėnai,
Był członkiem Litewskiej Komisji Liturgicznej i członkiem Diecezjalnej Rady Kapłańskiej Wileńskiej. odznaczony Medalem Niepodległości Litwy, uzdolniony literacki i muzyczny, pisał wiersze. Już w gimnazjum brał udział w pracach grona sędziów i pisarzy, napisał prozę i cykl chapirografów uczniów.gazety.
Przebywając w obozach, zapisał na kartkach nie tylko cierpienia narodu litew-
skiego „Jeremiasz”, ale także poemat „Kantata z trawy” i doskonale dostosował
swoje poetyckie słowo, tłumacząc psalmy z łaciny, „Pieśń Piosenki ”, z języka rosyjskiego. „Jonas Damaskietis” A. Tołstoja nauczył się japońskiego, mieszkając
na Łotwie, uczył się łotewskiego, tłumaczył łotewską poezję klasyczną i pieśni litewskie na łotewski.
Pracując w parafiach polskojęzycznych, tłumaczył współczesne polskie hymny na język litewski. Pisane teksty zostały pomnożone, a skromne zszywane rękopisy rozdano innym.
Uczestnicząc w pracach komisji liturgicznej pomagał w redagowaniu hymnów,
w których znajdują się również jego hymny.
Jego utwory i wspomnienia znajdują się w zbiorach:), „Litwa na uchodźstwie”1990) itd. ”(1997), „Hymn katolicki” (2009), „Litwa Chrystusa” (1997), „Nowy hymn liturgiczny. Niech cała Litwa śpiewa Chrystusowi ”(2006),„ Hymn liturgiczny ”(1993),„ Dajmy świadectwo Chrystusowi, który nas wyzwolił ”(1993),„ Nasze hymny ”(2003),
„ Jutrznia ”( 1993), „Call, Hymns” (2009), „Your Face, Lord, I Seek!” (2014) i inne.
Za namową prałata K. Vasiliauskasa i przy wsparciu Urzędu Miast
Ignalina wydano tomik poezji „Litewski Jeremiasz”.
Istnieje kilka rękopisów hymnów „Święty Kazimierz”, „Pastuszka Królowa i Jej Kwiecień”, „Pastuszka Królowa - Regina”, „Rok Jezusa i Maryi”, „Pięć średniowiecznych sekwencji”, „Psalm”,„Rekolekcje dla księży”, „Kantata kwiatowa”, „Marytė Goretti”, tomik poezji przetłumaczonej „Bursztyn klasycznej poezji łotewskiej”.
Intos lageryje kunigai (iš kairės) Kazimieras Vaičionis, Pranas Račiūnas , Kazimieras Vasiliauskas .
Księża w obozie Inta (od lewej):Kazimieras Vaičionis, Pranas Račiūnas, Kazimieras Vasiliauskas.
Su likimo draugais lageryje, kun. K. Vaičionis viduryje .
Z przyjaciółmi szczęścia w obozie, w środku ks. K. Vaičionis.
Kun. K. Vaičionis, atvykęs į gimtinę, aukoja šv. Mišias
Panemunėlio bažnyčioje .
Ks. K. Vaičionis, który przybył swojej ojczyźnie odprawia św. Msza
w kościele Panemunėlis.
Susitikimas su popiežiumi
Jonu Pauliumi II Vatikane,
švenčiant Lietuvos Krikšto
600 metų jubiliejų,
kun Kazimieras Vaičionis
(kairėje) kalbasi su Popiežiumi . Spotkanie z papieżem Janem Pawłem II, Watykan, w związku z obchodami chrztu Litwy 600-lecie, KS. Kazimieras Vaičionis (po lewej) rozmawia z Papieżem. 2. KORESPONDENCJA MAILOWA Z SIOSTRZENICĄ Ks. Kazimierasa Vaićionisa - Virginija M. Dzisiaj 11:29(10.11.2021) 11:29 Wirginia
Sveiki, ponia Janina. Kun. K. Vaičionį ir kun. K. Vasiliauską siejo visą gyvenimą trukusi draugystė: nuo kunigystės pradžios vikaraujant Švenčionyse, Aušros Vartuose, lageriuose, tremtyje, kunigaujant jau Lietuvoje. Pristatant kun. K. Vaičionio knygą „Lietuvos jeremiada” Ceikiniuose šv. Mišias aukojo monsinjoras kun. K. Vasiliauskas. Kun.K. Vaičionis 1985 m. ir 1989 m. vedė rekolekcijas kunigams Aušros Vartuose.
Witam Pani Janino. Kiedy. K. Vaičionis i ks. K. Wasiliauskasa łączyła przyjaźń na całe życie: od początku kapłaństwa, za panowania święciańskiego, Ostrą Bramę, obozy, zesłanie i kapłaństwo na Litwie. Prezentacja kiedy. Książka K. Vaičionisa „Jeremiasz litewski” w Ceikiniai Mszę św. odprawił prałat ks. K. Wasiliauskasa. Kun.K. Vaicionis 1985 i 1989 prowadził rekolekcje dla księży u Ostrej Bramy.
Buvo Turgelių dekanato dekanu.- Był dziekanem dekanatu Turgeliai.
Aš esu kun. K. Vaičionio sesers Elenos duktė. Dar turiu brolį Vytautą, kuris gyvena Vilniuje. Kitos kunigo sesers Genovaitės dukros yra Renata (Klaipėdoje), Regina(Kaune). Trečios sesers Bronės dukra Zita (Rokiškio rajone Kavoliškyje). O kunigo brolio Juozo sūnus Gediminas gyvena Vilniuje, duktė Jūratė – Jonavos rajone.
Jestem córka Siostry K. Vaičionisa – Eleny. Mam jeszcze brata Vytautasa, który mieszka w Wilnie. Pozostałe córki siostry księdza Genovaite to Renata (w Kłajpedzie), Regina (Kowno). Córka trzeciej siostry Bronė Zita (Kavoliškis, rejon Rokiszki). A Giedyminas, syn brata księdza Juozasa, mieszka w Wilnie, a córka Jūratė mieszka w dystrykcie Jonava.
Čia šių metų nuotrauka.
– Oto zdjęcie z tego roku.
CEIKINIA.
MIEJSCE OSTATNIEGO SPOCZYNKU KSIĘDZA KAZIMIERASA VAIĆIONISA